Geschokt kruip ik net achter de tv vandaan. Het ochtendnieuws valt dit keer wel erg zwaar. In Brazilië heeft een negenjarig meisje abortus laten plegen nadat ze zwanger bleek van een tweeling. De ‘vader' was haar stiefvader, die haar nu bleek al jaren misbruikte. Hij zit nu, godzijdank, vast.
Maar het staartje van het bericht schokte mij nog het meest. In Brazilië is abortus na verkrachting toegestaan. Toch overweegt de katholieke kerk een aanklacht in te dienen tegen het meisje en haar moeder! Nu wist ik al dat er zoiets bestond als godsdienstwaanzin. Maar dit is de omgekeerde vorm van het begrip.
Nou heb ik helemaal niks tegen geloof. Ik heb er zelf niks mee ondanks dat ik katholiek opgevoed ben, maar iedereen moet lekker doen waar hij zich goed bij voelt. Maar wat deze mannen in jurken nu verkondigen gaat al mijn begrip te boven. Hoe verandert een negenjarig meisje dat al jaren in een hel leeft zelf in dader?
Ja heren in jurken, jullie lezen het goed! Ik heb zomaar het woord hel gebruikt, zou niet weten waar het begrip anders voor uitgevonden is. Of gebruiken jullie het woord liever als vervanging voor het woord machtsmisbruik? Als ik nu praktiserend katholiek zou zijn, zou ik niet weten wat ik nog met mijn geloof zou moeten.
donderdag 5 maart 2009
Mientje Mauw
Wanneer zeurt iemand en wanneer lucht iemand zijn hart? Best lastig om dat te bepalen, toch? Als je een beetje nuchter van aard bent is het moeilijk die grens te vinden. Neem nou mezelf. Liever heb ik het niet over wat me dwars zit, alleen jullie val ik lastig met mijn altijd aanwezige hersenspinsels. Ik ben de typische persoon die altijd: "Ja goed!" antwoord als mensen vragen hoe het met me gaat.
Sterker nog, als ik zelf de vraag aan een ander stel ga ik er van uit dat die hetzelfde doet. Doet ie dat niet bedenk ik me vrijwel synchroon met het antwoord "Had ik maar niks gevraagd.." Misschien niet mijn mooiste eigenschap maar wel de waarheid. En de ergste categorie vind ik de mensen die op de meest zeurderige toon "Wel goed.." prevelen. Dan heb je me pas echt op de kast.
Maar is dat wel fair? Als ik nu mezelf weer als voorbeeld neem. Ik ben ziek. "Praat erover!" zeggen mensen dan. "Je moet het gewoon delen hoor, wat het met je doet!" Maar stel dan dat je mij drie keer ziet, en dat ik alle drie de keren vertel over hoe ziek ik die week weer ben geweest. En dan ook het hele verhaal, niet de gekuiste versie. Wat denk je dan als ik de vierde keer bel om af te spreken? Eerlijk? Precies..
Dus.. Als ik er niet over praat wordt ik aangespoord te praten. Maar als ik er wel steeds over praat word ik het meisje dat "toch wel altijd iets heeft, hè" Maar mensen denken er dan niet aan dat dat wel de waarheid is. Ziek ben ik altijd, daar sta ik mee op en ga ik mee naar bed. Dus als je dan echt wil weten hoe het gaat... Ja kijk, dat werkt dus niet. Hetzelfde verhaal met zwanger worden. Praat je er niet over dan zeggen mensen: "Wel delen hoor!" Praat je er wel over dan zeggen mensen: "Ben je er niet teveel mee bezig..?"
Oftewel, de meeste mensen horen liever positieve dingen dan negatieve. En ik hoor bij die grote groep mensen. Terwijl dat juist ik beter zou moeten weten. Maar weet je wat het is, aan mensen die negatief zijn kun je je niet optrekken. Van positieve mensen wordt je blij. Dat gezelschap sterkt je, daar houdt je een goed gevoel aan over als je weer thuis bent. Uiteindelijk draait het dus om de juiste balans. En daarvoor zul je nou eenmaal regelmatig moeten liegen. Zeggen dat het goed gaat terwijl dat niet zo is. En let maar op, dan voel je je zomaar opeens écht beter.
Sterker nog, als ik zelf de vraag aan een ander stel ga ik er van uit dat die hetzelfde doet. Doet ie dat niet bedenk ik me vrijwel synchroon met het antwoord "Had ik maar niks gevraagd.." Misschien niet mijn mooiste eigenschap maar wel de waarheid. En de ergste categorie vind ik de mensen die op de meest zeurderige toon "Wel goed.." prevelen. Dan heb je me pas echt op de kast.
Maar is dat wel fair? Als ik nu mezelf weer als voorbeeld neem. Ik ben ziek. "Praat erover!" zeggen mensen dan. "Je moet het gewoon delen hoor, wat het met je doet!" Maar stel dan dat je mij drie keer ziet, en dat ik alle drie de keren vertel over hoe ziek ik die week weer ben geweest. En dan ook het hele verhaal, niet de gekuiste versie. Wat denk je dan als ik de vierde keer bel om af te spreken? Eerlijk? Precies..
Dus.. Als ik er niet over praat wordt ik aangespoord te praten. Maar als ik er wel steeds over praat word ik het meisje dat "toch wel altijd iets heeft, hè" Maar mensen denken er dan niet aan dat dat wel de waarheid is. Ziek ben ik altijd, daar sta ik mee op en ga ik mee naar bed. Dus als je dan echt wil weten hoe het gaat... Ja kijk, dat werkt dus niet. Hetzelfde verhaal met zwanger worden. Praat je er niet over dan zeggen mensen: "Wel delen hoor!" Praat je er wel over dan zeggen mensen: "Ben je er niet teveel mee bezig..?"
Oftewel, de meeste mensen horen liever positieve dingen dan negatieve. En ik hoor bij die grote groep mensen. Terwijl dat juist ik beter zou moeten weten. Maar weet je wat het is, aan mensen die negatief zijn kun je je niet optrekken. Van positieve mensen wordt je blij. Dat gezelschap sterkt je, daar houdt je een goed gevoel aan over als je weer thuis bent. Uiteindelijk draait het dus om de juiste balans. En daarvoor zul je nou eenmaal regelmatig moeten liegen. Zeggen dat het goed gaat terwijl dat niet zo is. En let maar op, dan voel je je zomaar opeens écht beter.
dinsdag 3 maart 2009
Net de AA, maar dan anders
Sinds een half jaar schrijf en lees ik mee op een site over zwanger worden - zwanger zijn. Iedereen kan daar ook een onderschrift onder zijn teksten plaatsen. Daarin kun je een banner plaatsen met je cyclus, je zwangerschapsduur of in welke 'ronde' je zit.
Een ronde bestaat uit dag 1 van je menstruatie tot de dag dat je opnieuw ongesteld wordt in mijn geval. Of tot de dag dat je een positieve test in handen hebt in het geval van de gelukkigen. Ik zat tot voor kort (lees: vanochtend) in Ronde 17. En daar werd ik depri van. Sterker nog, ik zat in Ronde 17- Ronde 4 na HSg. Wat helemaal deprimerend is, omdat de eerste 3 extra vruchtbare maanden na een HSG daarmee zichtbaar alweer waren verstreken.
Maar vanochtend heb ik het heft in eigen hand genomen. Dames en heren, ik zit weer in ronde 1! Dus heb me weer keurig netjes opnieuw voorgesteld aan de dames. "Hallo, ik ben Milla. Ik ben nieuw hier. Mag ik mee rijden?" Net de AA, maar dan anders. Het voelt een stuk beter zo.
Goh spannend, we gaan voor een baby..!
Een ronde bestaat uit dag 1 van je menstruatie tot de dag dat je opnieuw ongesteld wordt in mijn geval. Of tot de dag dat je een positieve test in handen hebt in het geval van de gelukkigen. Ik zat tot voor kort (lees: vanochtend) in Ronde 17. En daar werd ik depri van. Sterker nog, ik zat in Ronde 17- Ronde 4 na HSg. Wat helemaal deprimerend is, omdat de eerste 3 extra vruchtbare maanden na een HSG daarmee zichtbaar alweer waren verstreken.
Maar vanochtend heb ik het heft in eigen hand genomen. Dames en heren, ik zit weer in ronde 1! Dus heb me weer keurig netjes opnieuw voorgesteld aan de dames. "Hallo, ik ben Milla. Ik ben nieuw hier. Mag ik mee rijden?" Net de AA, maar dan anders. Het voelt een stuk beter zo.
Goh spannend, we gaan voor een baby..!
Winterstop voorbij
Vanochtend geen kusjes op mijn wang, lief wakker gemaakt worden. Geen voorverwarmde huiskamer en kopje koffie dat gebracht wordt op de bank. Geen knuffels meer tussendoor. En geen gezelschap. Vanochtend was Millaman na een winterstop van 2,5 maand weer aan het werk. En dat is wennen..
Millaman heeft seizoenswerk. Dat wil zegen, hij heeft werk waardor hij niet kan werken in de wintermaanden als het vriest of als het heel hard regent. Ja, heel handig in Nederland! Hij is kunstgrasman. Dus toen de kerstboom de kamer binnen werd gehaald legde Millaman het werk neer. En vandaag is ie weer voor het eerst aan de slag. Voor veel vrouwen een nachtmerrie als je man 2,5 maand thuis zit, maar niet voor mij. Ik vind het heerlijk!
Veel mensen vragen zich af hoe we dat dan doen. Vooral omdat ik door mijn ziekte ook heel veel thuis ben, soms hele dagen. Maar het gaat vanzelf. Ik doe mijn ding, hij het zijne. Het maakt het alleen maar gezelliger. We zitten elkaar niet op de lip. Hij klust heel wat af, de afgelopen 3 jaar heeft hij in die wintermaanden een half huis de grond uit gestampt. En bedenk ook dat de maanden die hij wel aan het werk is de uren worden gemaakt die hij nu thuis was, heel hard werken dus.
Maar goed, het normale leven begint dus weer in huize Milla. Dus weer lekker alleen, zelf wakker worden, zelf koffie zetten, alleen opdrinken. Alleen thuis.. Wanneer is het weer winterstop..? Millaman... I love you!
Millaman heeft seizoenswerk. Dat wil zegen, hij heeft werk waardor hij niet kan werken in de wintermaanden als het vriest of als het heel hard regent. Ja, heel handig in Nederland! Hij is kunstgrasman. Dus toen de kerstboom de kamer binnen werd gehaald legde Millaman het werk neer. En vandaag is ie weer voor het eerst aan de slag. Voor veel vrouwen een nachtmerrie als je man 2,5 maand thuis zit, maar niet voor mij. Ik vind het heerlijk!
Veel mensen vragen zich af hoe we dat dan doen. Vooral omdat ik door mijn ziekte ook heel veel thuis ben, soms hele dagen. Maar het gaat vanzelf. Ik doe mijn ding, hij het zijne. Het maakt het alleen maar gezelliger. We zitten elkaar niet op de lip. Hij klust heel wat af, de afgelopen 3 jaar heeft hij in die wintermaanden een half huis de grond uit gestampt. En bedenk ook dat de maanden die hij wel aan het werk is de uren worden gemaakt die hij nu thuis was, heel hard werken dus.
Maar goed, het normale leven begint dus weer in huize Milla. Dus weer lekker alleen, zelf wakker worden, zelf koffie zetten, alleen opdrinken. Alleen thuis.. Wanneer is het weer winterstop..? Millaman... I love you!
Abonneren op:
Posts (Atom)