Een nachtmerrie die uitkomt

Herkennen jullie dat, dat je op bezoek bent geweest bij goede vrienden, en dat je dan als je thuiskomt even je gal moet spuwen over het een of ander? En wat nou, dat als je dat doet, dat je man/vrouw per ongeluk op hetzelfde moment naar de voicemail van de betreffende persoon belt? En dat die goede vriend of vriendin dan vervolgens alles wat je hebt gezegd op de voicemail kan afluisteren? Nou.. Die nachtmerrie werd werkelijkheid.

En wel bij mijn allerbeste vriendin. Een hele lieve goede vriendin. Mijn beste vriendin. Waar ik me wel af en toe aan irriteer. Niet in hele grote dingen, geen dingen waar ik haar mee lastig wil vallen. Vooral omdat ik weet dat ze heel gevoelig liggen voor haar. Maar wel zo dat ik het af en toe kwijt moet. En dat doe ik dan bij Millaman. En Millaman kan eerlijk gezegd praten als een bouwvakker. En daar kan ik dan af en toe echt in mee gaan. Grove taal over dingen die eigenlijk als ik er echt over na denk niet eens zo erg zijn, maar waarin ik al mijn frustraties, niet eens alleen die over haar, even de vrije loop laat. En dat gesprek heeft ze dus van A tot Z gevolgd. En ik kan er niks meer aan doen om het terug te draaien.

Ze heeft me meteen gebeld in tranen, en ik heb haar wel kunnen overtuigen dat ik het niet letterlijk bedoelde, dat het ook gewoon mijn eigen frustraties waren. En na drie lange mails die ik haar heb gestuurd, heeft ze wel besloten dat ze er niet te lang boos over wil blijven. Dat ze gewoon weer met me wil afspreken en er geen big deal van wil maken. Maar ik besef maar al te goed dat ik een stukje van onze vriendschap echt kapot heb gemaakt. Zonder dat ik dat wilde. En het ergste is dat ik achteraf gezien behoorlijk overdreef in het gesprek, dingen erger maakte dan ze eigenlijk zijn. Dat heb ik haar natuurlijk ook verteld, en ze zegt wel dat ze me geloofd, maar ik voel dat het vertrouwen stuk is. Ik ga er alles aan doen om het te herstellen, geef haar alle tijd. Maar ergens ben ik doodsbang dat ik een van de dierbaarste mensen om mij heen zo gekwetst heb dat ik het nooit meer echt goed zal kunnen maken. Ook al zegt ze dat dat niet eens hoeft.

Soms leer je in een paar dagen meer dan in een paar jaar. Over je gedrag en hoe er dingen in je leven en gewoontes kunnen sluipen zonder dat je daar bij stil staat. Millaman en ik hebben er een gewoonte van gemaakt negatief te praten over van alles en nog wat. En dat heeft ons gevormd zonder dat we het zagen. Nu rest er alleen nog spijt. Bij ons allebei en we hebben ons voorgenomen dat het een grote les voor ons gaat zijn. Dat we ons 100% in gaan zetten om aan die slecht gewoontes te werken. Ik ben er echt ziek van. Lag op de dag dat het gebeurde, oudjaarsdag, al om 22.00 uur in bed. Kon geen plezier maken, mijn fout vrat me op van binnen. Maar meer dan wat ik nu heb gedaan kan ik op dit moment helaas niet doen. Ik moet wachten tot het voor haar weer goed gaat voelen om me te zien, ons te zien. Nu nog hopen dat de vriendschap echt nog goed komt. Want dat is pas echt de grootste nachtmerrie: dat uiteindelijk blijkt dat het nooit meer hetzelfde zal worden.